rozgrzebać

rozgrzebać
{{stl_3}}rozgrzebać {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}rɔzgʒɛbaʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_8}}-bie{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_31}}I. {{/stl_31}}{{stl_24}}perf von {{/stl_24}}{{stl_7}}→ {{/stl_7}}{{stl_38}}rozgrzebywać {{/stl_38}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_31}}II. {{/stl_31}}{{stl_26}}vt {{/stl_26}}{{stl_37}}meist perf {{/stl_37}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_20}}pot: {{/stl_20}}{{stl_13}}rozpocząć{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}beginnen {{/stl_14}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_60}}lub {{/stl_60}}{{stl_32}}anfangen{{/stl_32}}{{stl_4}}]{{/stl_4}}{{stl_4}} {{/stl_4}}{{stl_14}}[und nicht beenden]{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}anfangen [und nicht fertig machen] {{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_16}}fam{{/stl_16}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • rozgrzebać — dk IX, rozgrzebaćbię, rozgrzebaćbiesz, rozgrzebaćgrzeb, rozgrzebaćał, rozgrzebaćany rozgrzebywać ndk VIIIa, rozgrzebaćbuję, rozgrzebaćbujesz, rozgrzebaćbuj, rozgrzebaćywał, rozgrzebaćywany «grzebiąc rozgarnąć, rozrzucić coś; rozryć, rozkopać»… …   Słownik języka polskiego

  • rozgrzebywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, rozgrzebywaćbuję, rozgrzebywaćbuje, rozgrzebywaćany {{/stl 8}}– rozgrzebać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, rozgrzebywaćbię, rozgrzebywaćbie, rozgrzebywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozbabrać — dk IX, rozbabraćbrzę, rozbabraćbrzesz, rozbabraćbabrz, rozbabraćał, rozbabraćany a. I, rozbabraćam, rozbabraćasz, rozbabraćają, rozbabraćaj, rozbabraćał rozbabrywać ndk VIIIa, rozbabraćruję, rozbabraćrujesz, rozbabraćruj, rozbabraćywał,… …   Słownik języka polskiego

  • rozbebeszyć — dk VIb, rozbebeszyćbeszę, rozbebeszyćbeszysz, rozbebeszyćbesz, rozbebeszyćbeszył, rozbebeszyćbeszony posp. «rozrzucić coś nieporządnie, bezładnie, rozgrzebać; wyjąć części składowe (nie umiejąc ich złożyć na powrót)» Rozbebeszyć walizkę.… …   Słownik języka polskiego

  • rozkopać — dk IX, rozkopaćpię, rozkopaćpiesz, rozkopaćkop, rozkopaćał, rozkopaćany rozkopywać ndk VIIIa, rozkopaćpuję, rozkopaćpujesz, rozkopaćpuj, rozkopaćywał, rozkopaćywany 1. «kopiąc łopatą, kilofem, motyką zrobić w ziemi (śniegu) dół, rów; zryć,… …   Słownik języka polskiego

  • rozpaćkać — dk I, rozpaćkaćam, rozpaćkaćasz, rozpaćkaćają, rozpaćkaćaj, rozpaćkaćał, rozpaćkaćany «rozgnieść coś, zrobić z czegoś paćkę; rozbabrać, rozgrzebać» Rozpaćkać kartofle w zupie. Rozpaćkane błoto. rozpaćkać się «stać się rozpaćkanym» Pyzy się… …   Słownik języka polskiego

  • rozpaskudzić — dk VIa, rozpaskudzićdzę, rozpaskudzićdzisz, rozpaskudzićudź, rozpaskudzićdził, rozpaskudzićdzony rozpaskudzać ndk I, rozpaskudzićam, rozpaskudzićasz, rozpaskudzićają, rozpaskudzićaj, rozpaskudzićał, rozpaskudzićany 1. pot. «zrobić coś źle, nie… …   Słownik języka polskiego

  • rozryć — dk Xa, rozryćryję, rozryćryjesz, rozryćryj, rozryćrył, rozryćryty «ryjąc zrobić w ziemi dół, rów, bruzdę; rozkopać, rozorać, rozgrzebać; zburzyć, zrujnować» Koparki rozryły drogę. Bomby rozryły ziemię. Ziemia rozryta przez dziki …   Słownik języka polskiego

  • zryć — dk Xa, zryję, zryjesz, zryj, zrył, zryty «ryjąc porobić w ziemi zagłębienia, rowy; rozgrzebać, rozorać» Krety zryły ogródek. Czołgi zryły pola. Teren zryty okopami. Droga zryta przez ciągniki …   Słownik języka polskiego

  • rozbebeszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, rozbebeszyćszę, rozbebeszyćszy, rozbebeszyćszony, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} rozrzucić coś, robiąc wiele nieporządku; rozgrzebać, robiąc bałagan : {{/stl 7}}{{stl 10}}Celnicy rozbebeszyli torby podróżne. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”